Są przyjaciele, którym pomagasz,
Ich los cię smuci, problemy martwią.
Lecz nie dasz rady ich naprostować,
Gdy oni sami już nie potrafią.
Podajesz rękę, otwierasz serce,
Bardzo chcesz pomóc w jakiejś niedoli.
Jednak na siłę nic nie osiągniesz,
Jeśli ktoś swojej nie zmusi woli.
Żadnych nałogów nie da się zwalczyć,
Żadnych nawyków nie da się zmienić,
Ani pod presją, ani dobrocią,
Dopóki sam ktoś nie chce się zmienić.
Puste są słowa dla takich ludzi,
Niewiele znaczą prośby i żale,
Jeśli ten człowiek sam nie zrozumie,
To nic nie wskórasz na pewno wcale.
Co robić - pytasz - czy zrezygnować?
Ot tak, po prostu opuścić ręce?
Czy może jeszcze, nie tracąc wiary,
Okazać miłość, nadzieję, serce?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz