Czuję jak coś mnie bardzo ponosi,
Kłębi się w środku, duszę rozpiera,
Chodzi po głowie i aż się prosi,
Żeby te myśli na papier przelać.
Może nie umiem zbyt dobrze tworzyć
Tak , jak poeci piszą prawdziwi,
Jednak swe wnętrze muszę otworzyć,
Więc niech nikt temu się zbyt nie dziwi.
Piszę, co czuję i o czym myślę,
O swych kłopotach i o radości.
Utwory ze mną związane ściśle,
W chwilach natchnienia i w chwilach złości.
Nie liczę na laury, ani uznanie,
Znam przecież wartość takiej twórczości.
Piszę, bo piszę. Takie pisanie
Sprawia mi bardzo dużo radości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz