I znowu noc osnuła wiele miast.
Ja nie mam nic, prócz siebie i prócz gwiazd,
Dusza ma wolna, ciało spętane,
Łka do wolności dawno zabranej.
W sercu mym gorycz i ogromna złość,
Zdrowie znikome, o kość stuka kość.
Monotonne dni, monotonny czas,
Gdyby człowiek mógł żyć choć jeszcze raz.
Jeszcze jeden raz na tym świecie być,
Wtedy wiedziałby, jak ma dobrze żyć.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz